Arka plan:
Spinal Musküler Atrofi (SMA), kısmen işlevsel SMN2 geninin değişken kopyalarına sahip bialelik fonksiyonel olmayan, hayatta kalma motor nöron (SMN1) genlerinden kaynaklanan nöromüsküler bir hastalıktır. Sabit, düşük dozlarda intratekal Onasemnogene Abeparvovec uygulaması, ağırlığa dayalı intravenöz dozlama için uygun olmayana, daha ağır hastaların tedavisini sağlayabilir.
Amaç:
STRONG (NCT03381729), intratekal Onasemnogene Abeparvovec’in oturan, yürüyemeyen SMA hastaları için güvenliliğini/tolere edilebilirliğini ve etkililiğini değerlendirmek.
Yöntemler:
Oturan, yürüyemeyen üç SMN2 kopyasına sahip SMA hastaları (bialelik SMN1 kaybı, 6–<60 aylık) tek doz intratekal Onasemnogene Abeparvovec aldı. Hastalar sırayla üç (düşük, orta ve yüksek) doz kohortundan (belli bir ortak özelliği olan kişiler) birine kaydedildi ve dozlama sırasında yaşa göre iki gruba ayrıldı: Daha genç (6–<24 ay) ve daha yaşlı (24–<60 ay).
Birincil son noktalar arasında ≥3 saniye bağımsız ayakta duran (daha genç grup) ve geçmişteki kontrollerle karşılaştırıldığında (daha yaşlı grubun) başlangıca göre Hammersmith Genişletilmiş Fonksiyonel Motor Ölçeği (HFMSE) değişimi güvenlik/tolerabiliteyi içeriyordu.
Bulgular:
Otuz iki hasta kaydedildi ve çalışmayı tamamladı (orta doz, n = 25). Tüm hastalarda, biri ciddi ve tedaviyle ilişkili (transaminaz yükselmeleri) olmak üzere, tedaviyle ortaya çıkan bir veya daha fazla yan etki görülmüştür. Ölüm bildirilmedi. Orta dozla tedavi edilen daha genç gruptaki 13 hastadan biri (%7,7) bağımsız ayakta durmayı başardı. Orta doz alan daha yaşlı grup için 12. ayda, HFMSE’de başlangıca göre değişiklik, SMA geçmiş kontrol popülasyonuna kıyasla önemli ölçüde iyileşmiştir (P < 0.01).
Sonuç:
İntratekal Onasemnogene Abeparvovec güvenliydi ve iyi tolere edildi. Orta dozla tedavi edilen daha yaşlı hastalar, HFMSE skorunda doğal seyirde yaygın olarak gözlemlenenden daha fazla artış gösterdi.